De fietstocht liet duidelijk een indruk na, want van november 2006 tot en met februari 2007 ga ik terug naar Hongarije met de missie om te gaan onderzoeken of ik er permanent zou willen wonen en werken. Ik verblijf drie maanden in het gastenverblijf van goede vrienden in Balatonkenese en bezoek vanuit daar zeer regelmatig diverse bedrijven en bijeenkomsten met name in en om Budapest. Ik heb het genoegen om de minister-president, ministers en staatssecretarissen te ontmoeten, te interviewen en te fotograferen. Op incidentele basis schrijf ik artikelen voor enkele bladen in Nederland, maar ik doe zoveel indrukken op dat ik die niet in kwartaalmagazines kwijt kan. Dat gaat me te langzaam. Ik voel de behoefte om veel meer te schrijven en een sneller medium te zoeken dan de gedrukte media.
Tegelijkertijd krijg ik van mijn goede Hongaarse vriend de domeinnaam www.janvankuijk.hu en ik vraag ‘m of ie met mij samen daar Joomla (een zogenaamd content management system) op wil installeren. HIj heeft daar veel ervaring mee en heeft zo’n dertig sites in en om Balatonkenese daarmee gebouwd.
Ik besluit om met Joomla een website met nieuws uit Hongarije in het Nederlands te gaan opzetten met de naam ‘Hongarije Vandaag’. Dit wordt mijn eerste echte Joomla site. Eind december 2006 verschijnt de eerste versie online en is anno 2020 nog steeds online, als wordt ie nog slechts sporadisch voorzien van nieuwe artikelen.
Dit is de nieuwswebsite Hongarije Vandaag
Er heerst in 2006 in Hongarije een economisch zeer opgewekte stemming. Het land is in 2004 toegetreden tot de Europese Unie en iedereen heeft het gevoel dat dit het begin is van een geweldige weg naar boven. De West Europese economie draait op volle toeren en zoekt uitbreiding in Oost Europa. Duitse en Nederlandse bedrijven komen naar Hongarije omdat er tegen zeer acceptabele kosten producten geproduceerd kunnen worden. De vaart zit er flink in. Dit is voor mij reden om te gaan zoeken naar Hongaarse bedrijven die ik in contact kan brengen met Nederlandse bedrijven, ‘matchmaking’ zoals we dat met een mooi woord noemen. Van de diverse gesprekken die ik met Hongaarse bedrijven heb, word ik niet vrolijk. De arbeidsmoraal en zakelijke ethiek verschillen behoorlijk van wat wij in Nederland gewend zijn, waardoor ik eigenlijk met niet één bedrijf verder kom. Het probleem zat ‘m in het ontbreken van het vermogen van de Hongaren om creatief mee te denken om een product klaar te maken voor de verkoop in West Europa.
Samenwerken met andere ondernemers is iets ondenkbaars voor Hongaren. Ze denken van hun eigen aanbod dat ze goud in handen hebben en zijn als de dood dat iemand anders met hun idee op de loop gaat. Door vooral niet samen te werken willen ze dat voorkomen.
Ook de arbeidsmoraal is duidelijk anders dan de Nederlandse. Er is sprake van een zeer hiërarchische structuur die flexibel zaken doen enorm in de weg staat.
Ik manifesteer mij onder de naam ‘Most Marketing’, ofwel ‘Nu Marketing’. Eén van mijn opdrachtgevers wilde één miljoen kilo sambal per jaar kopen in Hongarije en vroeg mij of ik als tussenpersoon wilde fungeren. Nadat ik een mogelijke leverancier had gevonden, heb ik aan een medewerkster gevraagd om één potje sambal als monster op te sturen. Het heeft drie maanden geduurd voordat het monster in Nederland was omdat zij het niet mocht verzenden en haar baas het niet deed. Bij wijze van gekheid heeft mijn opdrachtgever aan mij gevraagd of ik wilde uitrekenen hoelang het zou duren om één miljoen kilo in potjes van 50 gram in Nederland te krijgen, uitgaande van één potje per drie maanden. Toen het potje enkele dagen in huis was, werden we verzocht om aan te geven hoeveel kilo we wilden, want dan moest er zo’n 20 of 30 hectare worden aangeplant volgende week. Mijn opdrachtgever heeft feestelijk bedankt.
Ik ben niet in staat om een Hongaars bedrijf aan een Nederlands bedrijf te koppelen.
De onderzoeksperiode van drie maanden eindigt voor mij met het besluit dat Hongarije een plezierig land is om te zijn, dat de Hongaar zéér gastvrij is, maar dat het voor mij geen land is om er permanent te willen wonen en werken.
Het verblijf krijgt echter wel een vervolg!
Mijn verhaal over de onderzoeksperiode in 2006 – 2007 staat hier online.