De volgende stappen in het buitenland dateren van mei 2006. Na de scheiding en het beëindigen van de relatie was het me even genoeg en ik besloot om enkele maanden mijn zinnen te gaan verzetten. Een sabbatical periode van drie maanden. Het eerste idee was om in Nicaragua, Honduras en Guatemala Spaans te gaan leren en aansluitend te gaan lopen in Midden-Amerika met een rugzak. Mijn moeder vond dat niet zo’n gelukkige keuze omdat een neef van mijn vader, pater Walter Voordeckers, in 1980 in Guatemala is vermoord. Het leek dus niet zo’n veilige keuze, maar ik wilde ‘m doorzetten.
De keuze viel op Hongarije
Ter voorbereiding ben ik bij een boekhandel terechtgekomen en heb uit het vak boekjes gehaald over Midden-Amerika. Uiteraard blader je die eens gauw door, maar het beklijfde niet bij mij. De beelden pakten me niet en ik begon aan de bestemming te twijfelen. Moet ik dit wel gaan doen in Midden-Amerika? Boekjes terug op de plank en eens verder kijken. Bij het langssturen van de boeken beland m’n oog op boeken over Hongarije. Hmmmmm, toch maar eens kijken … en nog één … en nog één. Dat is toch wel leuk, maar dan wellicht niet om te lopen. Ik zou de fiets in de auto kunnen zetten, naar Hongarije rijden en dan drie maanden gaan fietsen.
Dat de keuze viel op Hongarije was niet zo vreemd. Ik had me immers in de afgelopen maanden nadrukkelijk in Hongarije had verdiept en het land boeide me zeer. Het eerste idee van wandelen maakte dus plaats voor fietsen, want Hongarije is immers voor een groot deel plat.
Op pad!
Zo’n drie weken na het nemen van het besluit, zat ik in de auto richting Hongarije. Sommigen noemen dit gedrag vluchten, anderen hebben het over impuls besluiten die ik neem; het kan van alles zijn, maar ik twijfel nou eenmaal niet gauw. Ik heb liever achteraf spijt van iets wat ik gedaan heb, dan dat ik spijt zou hebben van iets wat ik niet gedaan heb. Van al mijn besluiten en opvolgende acties heb ik er van niet één spijt. Ze hebben allemaal bijgedragen aan het komen waar ik nu ben.
Het eerste deel van de tocht voert per auto naar Hongarije, mijn fiets en al mijn bagage zit in de auto. Met een tussenovernachting in Zuid-Duitsland gaat het naar het oosten van Hongarije. Daar heb ik afgesproken dat mijn auto bij vrienden kan blijven staan gedurende de periode dat ik aan het fietsen ben. Op de planning staat dat ik meerdere uithoeken van het land zal gaan bezoeken. Als ik van de ene naar de andere plaats fiets, dan is die reis hooguit 70 kilometer en in iedere plaats wil ik enkele dagen blijven. Maximaal 70 kilometer, want ik heb immers een fiets met maar liefst 6 tassen met bagage mee. Het nodige aan gewicht. Eén van die tassen is mijn ‘kantoor´, daarin zit de laptop en een héél belangrijke lijst. Ik heb namelijk een lijst bij me van alle bekende plekken waar internetcafé´s zijn met een wifi-verbinding. Eenmaal in Hongarije blijkt dat ieder gemeentehuis en / of bibliotheek voorzien is van een internetaansluiting met in ieder geval één openbaar te gebruiken pc. Verder is daar veelal wifi te gebruiken. Het wordt dus fietsen van de ene wifi-hotspot naar de andere. Let wel: het woord ‘digitale nomade’ moest nog worden bedacht en ik deed dat al! We schrijven 2006!
Ik leer Hongarije kennen
Slapen doe ik veelal ´bed and breakfast´ bij de Hongaren thuis, of zoals de Hongaren het zeggen ‘szoba kiadó’ (letterlijk vertaald: kamer te huur). Dat heeft mij opgeleverd dat ik veel van het Hongaarse leven heb kunnen zien en heb kunnen meemaken. Hongarije was net twee jaar bij de Europese Unie en in het land heerste een naar boven gerichte sfeer, een gevoel van ‘we gaan het maken´, ‘we zitten in een opwaartse spiraal´. Europa was booming en een gast uit Nederland was méér dan welkom. Die kan ons vertellen hoe we economisch succesvol kunnen worden en kan ons vast aan contacten in de rest van Europa helpen. Dat gevoel heeft in Hongarije tot bijna in 2010 geheerst, daarna heb ik het heel snel zien afnemen. Nu hangt er, zeker bij de politiek, een zeer afkerige sfeer ten opzichte van Europa.
Ik zie vele uithoeken van het land en mag getuige zijn van een heel hoop leuke dingen.
Mijn tocht begint achter het Tiszameer, zo’n 150 kilometer ten oosten van Budapest. Het eerste ritje is best spannend, waar voert dit daartoe. De eindbestemming voor de eerste dag is helder, maar hoe gaat dit op de fiets in een vreemd land? Als dan ook nog eens blijkt dat een aanwezig verondersteld veerbootje er niet blijkt te zijn, wordt het spannend of ik wel op tijd, dat wil zeggen voor het invallen van de duisternis, op mijn eerste bestemming zal aankomen.Ik heb immers behoorlijk wat extra kilometers moeten trappen. Het lukt! En ook het zoeken van een overnachtingsplek lukt vrij simpel. De tocht is begonnen en zal uiteindelijk bijna 3 maanden duren waarbij ik allerlei hoeken van Hongarije zie. Van oost naar west en van noord naar zuid.
In die periode maak ik kennis met het land, met de bevolking en met de cultuur in Hongarije. Ik ben er erg van gecharmeerd en het voelt dat ik meer wil van en met dit land.
Vrienden voor het leven
Op meerdere plekken in het land maak ik vrienden voor het leven. In Balatonkenese aan het Balatonmeer ontmoet ik een uiterst lieve familie, een band die vanaf het eerste moment heel vriendschappelijk is. We gaan toch wel even rillen als we er achter komen dat we beiden tijdens de Koude Oorlog in het leger zitten, hij als dienstplichtig militair in het Hongaarse leger en ik als dienstplichtig militair in het Nederlandse leger. Stel je even voor: op dat moment staan de legers van oost en west tegenover elkaar. Betekent dat ik met mijn huidige vriend voor het leven toen tegenover elkaar stond met onze tanks en wapens. Nu drinken we gebroederlijk een pálinka, en nog een, en nog een …… Hoe is de wereld tijdens onze generatie verandert!
De fietstocht was een enorm succes en heeft gebracht wat ik ervan hoopte. Er was weer rust in mijn kop, ik had een ontzettend leuke ervaring achter de rug en ik had er weer zin in!
Gedurende deze periode heb ik de eerste test gehad met reizen en werken iets wat later een digitale nomade is gaan heten. De term was nog niet eens bedacht en ik deed dat al!
Technische infrastructuur
Mijn technische infrastructuur was toen nog niet zo geavanceerd en doordacht. Ik had mijn laptop bij me waar ik érg voorzichtig mee moest zijn. De backup van die laptop bestond uit een meegenomen externe harddrive waarop periodiek de bestanden van mijn laptop werden gezet.
Mijn verhaal over het fietsen door Hongarije in 2006 staat hier online.