Vanuit huis heb ik het reizen nooit zo meegekregen. Mijn ouders hadden vanaf eind jaren ‘50 een zelfbedieningskruidenierswinkel in Breda in een periode dat de supermarkten gingen ontstaan, het begin van het tijdperk waarin er geen plaats meer was voor de kleine winkels. Mijn vader was een voorzichtig mens en durfde de stap naar een supermarkt niet aan, hij specialiseerde zich in de verkoop van verse vleeswaren en kaas en dankzij dat heeft ie het zeker nog een behoorlijke tijd uitgehouden, maar het was geen vetpot. Mijn moeder was wat ondernemender, maar samen kregen ze de stap naar een grotere toekomst niet voor elkaar. Ze bleven hangen in de behoudendheid van de kruidenierswinkel.
Voor vakanties waren weinig mogelijkheden, er was te weinig geld en wanneer we een week op vakantie gingen naar bijvoorbeeld Zuid Limburg, ging de winkel dicht hetgeen betekende dat er ook geen inkomsten waren in die week. Verder als Lunteren, Bakkeveen, Groesbeek en Zuid Limburg ben ik nooit geweest.
Vanaf het moment dat ik een jaar of zestien was, was ik in staat om zelfstandig de winkel draaiende te houden en konden mijn ouders een weekje naar Benidorm en later nog eens naar Mallorca. Ik ben daar zelf dus nooit geweest. Ik kan dus niet zeggen dat het reizen me met de paplepel is ingegeven. Wel moet ik zeggen dat mijn beider zussen eveneens erg graag reizen, dus ergens in de genen zit het wél in!