Je hebt soms wel eens van die momenten in je leven waarmee je plotseling jezelf tegenkomt. Alsof je jezelf in een film ziet in een héél andere setting dan dat je jezelf denkt terug te zien. Dat gebeurde mij toen mijn zoon Paul mij tipte op de term ‘digitale nomade´. ‘Daar moet je maar eens naar kijken …..’ was zijn boodschap. Ik kende dat begrip niet en ging eens googlen en kwam als eerste terecht op Wikipedia. Ik was als vastgenageld aan de grond. Dat ben ik! Dat gevoel gaat in mij rond! Pfffff. Ben ik dat? Ja! Dát ben ik!
In één klap voelde ik me een ander persoon, althans zeker anders in het leven staand. Een open visie vooruit, de hele wereld aan mijn voeten voelend.
Tot dat moment was ik reizend tussen Nederland en Hongarije, maar praktisch gesproken wel helemaal klaar om de wijde wereld in te reizen, alleen besefte ik dat zelf nog niet.
Vanaf dit moment gaat alles in een stroomversnelling. De ideeën over reizen naar andere plekken in de wereld dan alleen Hongarije krijgen vorm.
Tijdens de Trans Mongolië Express van Moskou naar Beijing ervaar ik dat ik inderdaad overal in de wereld kan werken. Ook in Rusland, Mongolië en China gaat al mijn werk namelijk gewoon door.
Ik merk dat ik ben veranderd. De magie van de Trans Mongolië Express heeft zijn werk gedaan. Ik ben ‘digitale nomade’.