Er wordt een plan gemaakt om te gaan emigreren naar de Verenigde Staten, weg uit Nederland. We hebben beiden een echtscheidingsverleden en dat achtervolgt ons. We willen dat ontlopen, althans we denken dat te kunnen ontlopen door Nederland te verlaten. Zij heeft in het verleden al eens een jaar in de Verenigde Staten gewoond en we hebben er beiden wel oren naar om daar naar toe te gaan. Een kennis van Mariëtte woont in Boston en dat lijkt wel een goed ankerpunt te zijn om in die regio te gaan rondkijken. Via het internet hebben we al gekeken naar banen en huisvesting in deze regio en willen daar graag zelf gaan kijken.
De gedachte om in de Verenigde Staten als zelfstandige te gaan werken, komt op dat moment eigenlijk nog niet zo op. Ik heb in het verleden gewerkt als organisatieadviseur voor Ernst & Young, één van de grote accountantskantoren in Nederland, en ben in de omgeving van Boston aan het zoeken voor een soortgelijke baan. De voorkeur gaat daarbij uit naar het adviesgebied van RFID, mijn interessegebied, maar kan ook zijn de selectie en implementatie van software voor financieel-administratieve omgevingen, mijn eerdere adviesgebied.
In die periode ben bezig om een webportal op te zetten over RFID (radio frequency identification), een technologie die ontwikkeld is aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT) in Boston. RFID wordt gezien als de opvolger van de streepjescode, maar ondertussen kennen we het onder meer vanuit de chip die in onze betaalpas zit en die contactloos betalen mogelijk maakt.
Ik verzamel alle mogelijke informatie over de toepassing van RFID in logistieke processen, schrijf artikelen daarover en plaats die op een website. Periodiek stuur ik nieuwsbrieven naar een groep geïnteresseerden. Hiermee probeer ik leveranciers en consultants te interesseren om advertenties te plaatsen op mijn site. Dat zou een verdienmodel voor mij kunnen zijn in het streven naar locatie onafhankelijk werken.
Voor een directer contact met de absolute bron of het gebied van RFID, acht ik het noodzakelijk om naar het MIT in Boston te gaan. In november zijn daar wat seminars over RFID en daar wil ik bij zijn!
In mijn beleving waren de Verenigde Staten superieur met dit soort technologie, dat zijn ze zeker ook wel, maar het verbaast mij dat de kennis die ik inmiddels over RFID heb opgedaan zeker bovengemiddeld is ten opzichte van de seminar bezoekers. Kennelijk heb ik mijn huiswerk goed gedaan. Dat geeft me wel een goed gevoel om ook in de Verenigde Staten als consultant op dit gebied aan de slag te gaan.
Er wordt ook naar huizen gekeken. Via allerlei makelaarssites zijn we vanuit Nederland druk zoekende. Tal van huizen en opties komen voorbij, maar we realiseren ons dat het vinden van werk een eerste opdracht is. Waar werk wordt gevonden, daar moet naar een huis gezocht worden. In eerste aanleg richt de aandacht zich naar de omgeving van Boston, maar dat kan zo maar eens een andere stad of staat worden. Serieuze contacten met makelaars in de Verenigde Staten zijn er nooit geweest.
Even terugkijkend zijn het dus twee redenen geweest waarom we naar de Verenigde Staten wilden gaan: rondkijken naar de mogelijkheid van wonen en werken aldaar en kennis en contacten opbouwen aangaande RFID. Beiden leken prima mogelijk en gaven een goed gevoel dat we op de goede weg zaten.
Als ik nu relativerend op terugkijk op het idee van emigreren dan is dat idee natuurlijk volslagen ridicuul geweest, want een echtscheidingsverleden ontvlucht je niet door 6.000 kilometer verder aan de andere kant van de oceaan te gaan zitten. Buiten dat: hoe moet dat met de kinderen? Gaan die gewillig mee? Nou de ene wel en de andere zeker niet. Mijn moeder leefde nog. Moet ik die als enig kind zo maar in Nederland achterlaten. Kortom: een niet werkend idee. Maar dat is achteraf!
Gelukkig zijn we zelf voortijdig toen óók al tot deze conclusie gekomen.