Zoals al eerder gemeld hebben we het voornemen om vanaf augustus naar Europa te reizen.
Als gevolg van mijn besluit om in Uruguay te blijven hangen, zal ik daar een eigen sociale omgeving moeten gaan opbouwen. Ik kan niet de rest van mijn leven op de schouders van Rossana blijven leunen. Ik wil dat al helemáál niet en Rossana trekt dat niet.
De eerste 3 maanden van mijn verblijf ben ik alleen maar druk met werken, Spaans leren en leuke dingen doen samen. In die periode valt het besluit om in Uruguay te blijven, maar er is géén tijd om dat sociale leven te gaan opbouwen. Tegen de tijd dat daar wél tijd voor is (zeg vanaf begin mei dat ik in mijn nieuwe appartementje zit), bekruipt mij het gevoel dat starten van die activiteiten niet zó veel zin heeft omdat we over 3 maanden waarschijnlijk 4 maanden op pad gaan. Er breekt voor mij een relatief saaie periode aan, ook omdat Rossana iets meer vrijheid wil en ik géén eigen activiteiten heb. De zomer is voorbij, dus het gezellige buitenleven is over. De stad en het land wil ik graag met haar samen verder ontdekken.
In deze situatie word ik niet bijzonder vrolijker. Na vele gesprekken besluiten we dat ik een deel van mijn reisplan ga voortzetten en dat ik naar Colombia ga. Een week later zit ik in het vliegtuig naar Medellin. Eén en ander gaat niet zonder slag of stoot.
Oorspronkelijk zou ik meerdere weken in de stad blijven, maar na ampel beraad (ik zal hier de details achterwege laten) is het beter dat ik een rondreis ga maken. Die reis gaat voeren langs Medellin, Cartagena, Cali en Bogota. Vanwege de afstanden in het land, zal dat allemaal per vliegtuig gaan.
De eerste nachten in Medellin zijn geboekt en we gaan zien wat de reis gaat brengen.
Op 28 mei vertrek ik om 2.30 vanuit Rossana´s huis naar de luchthaven. Ik heb er zin in. Het afscheid is er één van zeker elkaar gaan missen. Maar het is goed!