Vandaag 3 februari 2020 ben ik precies één jaar onderweg. Heel kort door de bocht terugkijkend is het een supertof en onmisbaar jaar geweest. Graag wil ik voor jullie, maar zeker ook voor mezelf, even terugblikken op dat jaar. Niet dat ik graag achterom kijk, allerminst, maar het herbeleven is zo leuk!
Op 3 februari ben ik op pad gegaan als digitale nomade. Zo ging ik in ieder geval op weg vanaf Schiphol op die bewuste zondag. Als digitale nomade! Dat was absoluut mijn gevoel en mijn overtuiging. Rugzak op en gaan.
Sommige van mijn familieleden, vrienden en kennissen twijfelen aan deze uitleg en zij geloven nog steeds dat alles een dekmantel is geweest om een enkele reis naar Montevideo in Uruguay te nemen. Geloof me! Het was niet zo! Ik hoop dat ik óóit in de gelegenheid kan zijn om deze criticasters te overtuigen dat ik écht op reis ging als digitale nomade en de wereld wilde rondreizen.
Dat het binnen enkele uren na aankomst in Uruguay helemaal anders ging, zal mijn naïviteit wel zijn. Mijn criticasters hebben misschien wat minder naïviteit, waardoor zij dit allemaal voorzagen. Hoe dan ook kwam ik op 4 februari om 17 uur lokale tijd aan in Montevideo waar ik werd opgehaald door Rossana. De herontmoeting met Rossana was er een van een héél speciale en bijzondere soort. Wat ik in mijn naïviteit niet kon bevroeden was dat ik al na enkele uren in een relatie terecht gekomen was. Vanaf dat moment is het leven gedurende acht maanden als een heuse rollercoaster gegaan. Ik kijk er op terug als een heel passievolle relatie met ontzettend hoge toppen, maar ook hele diepe dalen. Extremen aan alle kanten. Maar op en top genieten. De diepe dalen ebben voor mij op dit moment weg, maar de herinneringen aan de hoge toppen blijven over!
Wat we in acht maanden beleefd hebben, maken veel mensen in hun hele leven nog niet mee. Ik heb een goede inkijk gekregen in het leven in Uruguay. Heb Buenos Aires gezien aan de hand van een local. Skiën in Bariloche in het zuiden van Argentinië en een mooie rondreis door Colombia. Daarna 3 weken een pracht deel van Spanje kunnen zien geleid door een heuse kenner. En Hongarije en Nederland mogen showen. Een heerlijke tijd.
Vanaf half oktober wordt het anders en gaan we ieder zijns weegs. Na een paar weken kniezen in mijn huis in Hongarije besluit ik om als digitale nomade door te gaan en naar Málaga te gaan. Alles wat in die stad gebeurd en wat er is vangt mij op en zet mij weer terug in het spoor van de wereldburger die ik graag wil zijn. Het is het weer, de bezige stad, de leuker collega´s en bijeenkomsten met de coworking, de zee en mijn besluit om de laatste 15 jaar van mijn leven eens te gaan opschrijven die me op pad helpen. Even heb ik gedacht om me permanent in deze stad te gaan vestigen, maar ik heb toch besloten om eerst nog te gaan reizen. Op deze eerste verjaardag van mijn reis ben ik thuis in Tiszaszentimre in Hongarije, maar dat is maar even een tussenstation. De bedoeling is om binnen één of twee weken naar Zuid Oost Azië te gaan. Om te beginnen naar Bali voor één of twee maanden en aansluitend voor zo’n zelfde periode naar Thailand. En daarna? We gaan het zien.
Als spin-off van het schrijven van het boek, ben ik momenteel bezig met het maken van een webportal met informatie voor digital nomads. De site staat al wel online om ervoor te zorgen dat Google ‘m ziet, maar ik maak het nog niets groots openbaar. Ik ben aan het wachten totdat mijn ebook over internet en telefonie klaar is en dan gaat ie gepresenteerd worden. Op deze site kan ik zowel al mijn opgedane ervaringen als digital nomad kwijt, maar ook mijn reisverhalen. Het is de bedoeling om deze site prominent te maken in Nederland. Dat doe ik eventueel ook nog wel met advertentiecampagnes in Google of Facebook. Het heet dus dat ik graag als influencer wordt gezien.
Als er ooit een moment in mijn leven gaat komen dat ik me weer ergens permanent zou willen gaan vestigen, dan zou dat erg goed in Málaga kunnen zijn. Ik ben verknocht geraakt aan die stad!
Dit jaar heeft me véél méér rijkdom gebracht dan dat ik ooit in mijn stoutste dromen had kunnen bedenken.
Ik ga door met mijn levensmotto: Leef je droom, droom niet je leven!